Vefa ve Dostluk

Son günlerde gönlüme takılıp kalan bir berceste var. Kami Mehmet Efendi’ye ait, çoğunuz bilirsiniz: “Güle gûş ettiremez yok yere bülbül inler / Varak-ı mihr ü vefayı kim okur kim dinler.” Ne hoş bir ifade, ne zarif bir nükte!.. Yalnızca bir düzine kelimeye yaslanmış tam bir şaheser!.. Hezar aferin üstâd, ne zarif düşürmüşsün!.. Tercümanı olduğun bütün haksızlıklar, zulümler, kadirbilmezlikler adına gıpta sana!.. Kuş dilinden söylediğin ne güzel bir ifade bu: “Bülbül, içindekileri güle duyurabilmek için çırpınarak şakıyor!.. Ama boşuna! Çünkü şimdiki zamanda artık dostluk ve vefa sayfasını okuyan da yok, dinleyen de!..” İ.Pala